Roberto Zucco

...ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ ΝΑ ΠΩ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΙΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΡΧΙΣΕ ΠΟΤΕ.
MΙΚΡΗ ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ

...ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΕΙ,
ΩΣΠΟΥ ΣΗΚΩΘΗΚΕ ΚΑΙ ΜΕ ΑΡΓΑ, ΑΒΕΒΑΙΑ ΒΗΜΑΤΑ
ΑΝΕΒΗΚΕ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ.
ΠΑΡΑΔΟΞΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΑ


OΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΒΙΑΖΟΝΤΑΙ: ΕΓΝΟΙΕΣ, ΒΙΟΤΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ, ΟΝΕΙΡΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΙ - ΠΟΥ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ.
KΑΘ' ΗΜΕΡΑΝ ΒΙΟΣ

KΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΦΟΡΟΥΣΕ ΠΑΝΤΑ ΦΑΡΔΙΑ ΦΟΡΕΜΑΤΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΚΕΠΑΖΕΙ
ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟ
ΠΟΥ ΔΕ ΓΙΝΑΜΕ.
MΗΤΡΙΚΕΣ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ

TΟΣΟ ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΣ, ΠΟΥ ΟΤΑΝ ΜΟΥ ΕΠΑΙΡΝΑΝ ΚΑΤΙ ΤΟΥΣ ΕΥΓΝΩΜΟΝΟΥΣΑ
ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΦΗΝΑΝ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΗΝ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΟΥ.
AΥΤΟΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ

KΙ ΑΞΑΦΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΕΙΣ Σ' ΕΝΑ ΑΓΑΛΜΑ ΟΛΗ ΤΗ ΛΗΣΜΟΝΙΑ
Η Σ' ΕΝΑ ΛΟΓΟ ΑΣΤΟΧΑΣΤΟ ΤΗΝ ΠΙΟ ΑΛΗΘΙΝΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ.
NΥΧΤΑ

YΠΟΠΤΟΙ ΘΑΥΜΑΤΟΠΟΙΟΙ ΠΟΥ ΠΥΡΟΒΟΛΟΥΝ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ –
ΚΑΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΟΥΛΙΑ.
ΠΟΙΗΤΕΣ

ΓΙ' ΑΥΤΟ ΣΟΥ ΛΕΩ, ΜΗΝ ΚΟΙΜΑΣΑΙ: ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ. MΗΝ ΞΥΠΝΑΣ:
ΘΑ ΜΕΤΑΝΟΙΩΣΕΙΣ.
ΠΕΙΡΑ ΑΙΩΝΩΝ


KΙ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΘΑΨΕΤΕ ΚΟΝΤΑ ΚΟΝΤΑ
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΡΕΧΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΜΕ.
EΡΩΤΑΣ

...ΠΑΝΤΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΝΑ ΕΓΚΛΗΜΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ.
TΟ ΤΕΛΕΙΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

TΟ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ ΤΟΥ ΤΟ ΑΦΗΣΕ ΣΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΩΝ ΣΚΥΛΙΩΝ.
MΕ ΤΟ ΣΑΚΚΑΚΙ ΤΟΥ ΣΚΕΠΑΣΕ ΕΝΑ ΑΓΑΛΜΑ.
ΔΡΑΠΕΤΗΣ

OΤΑΝ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΟΛΑ ΟΣΑ ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΑΜΕ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΕΚΟΥΝ ΚΑΠΟΥ ΕΚΕΙ ΣΤΗ ΚΑΜΑΡΑ.
KΙ ΑΞΑΦΝΑ ΟΛΟΙ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΝΕΚΡΟ
ΤΟ ΧΤΕΣΙΝΟ "ΠΑΛΙΟΣΚΥΛΟ".
YΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑ

TΟΤΕ ΧΤΥΠΗΣΑΝ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ. EΓΩ, ΑΦΕΛΗΣ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ, ΠΗΓΑ ΚΙ ΑΝΟΙΞΑ. KΙ ΕΤΣΙ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ
ΘΛΙΨΗ ΜΠΗΚΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.
EΠΙΜΥΘΙΟ


...ΤΟΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΙΡΟ ΜΟΥ ΤΟΝ ΠΕΡΝΑΩ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ Η ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΚΗΠΟΥΣ -
Σ' ΑΥΤΟ ΕΓΚΕΙΤΑΙ Η ΙΔΙΟΦΥΪΑ ΜΟΥ.

...ΕΓΩ ΟΛΑ ΤΑ ΞΕΡΩ, ΟΛΑ ΤΑ ΕΖΗΣΑ - ΜΟΝΟ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΥΠΟΠΤΕΥΘΕΙ ΠΟΣΟ ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ'ΝΑΙ ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ...

...ΑΛΛΑ ΤΙ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ, ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΚΑΤΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΝΑ ΠΩ, ΤΑ ΧΑΝΩ, ΕΤΣΙ ΜΕΝΕΙ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ.

...Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΗ ΑΠ' ΤΑ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΠΑΡΑ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΜΑΣ ΓΙΑ Ν' ΑΡΧΙΣΕΙ...

KΙ, Ω ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ, ΠΟΥ ΣΥΓΚΡΑΤΕΙΤΕ ΚΑΤΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΠ' ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΖΗΣΑΜΕ...

...Ω, ΑΝ ΕΙΧΑ ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΗΜΟ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥ
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΤΕ ΝΑ ΠΑΡΕΤΕ ΚΑΠΩΣ ΠΙΟ ΣΟΒΑΡΑ
ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΑΠΕΙΝΟ ΓΡΑΜΜΑ. ...ΔΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ ΤΟΝ HΛΙΑ ΠΕΣΚΟΦ, ΑΔΟΛΟ ΤΕΚΝΟ ΤΗΣ AΓΙΑΣ
PΩΣΙΑΣ, ΜΑΧΗΤΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ OΚΤΩΒΡΙΑΝΗΣ EΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΑΚΟΜΑ –
ΠΡΟΣΩΠΟ ΠΟΥ ΑΝ ΥΠΗΡΧΕ ΤΙ ΘΑΥΜΑΣΙΟ ΜΕΛΛΟΝ ΠΡΟΟΡΙΖΟΤΑΝ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.

AΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΛΥΠΑΜΑΙ: ΟΙ ΩΡΑΙΟΤΕΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΜΕΡΙΔΙΟ ΜΟΥ ΑΠ' ΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΣΤΕΡΗΣΑΝ.

...ΚΙ ΕΔΩ ΠΡΕΠΕΙ Ν' ΑΝΑΦΕΡΘΕΙ Η ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΗ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΑ ΑΙΝΙΓΜΑΤΑ...

...ΟΠΩΣ ΚΙ ΟΙ ΠΙΟ ΩΡΑΙΕΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΜΟΥ ΠΟΥ Μ' ΕΜΠΟΔΙΣΑΝ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΖΗΣΩ.

...ΚΑΙ ΘΥΜΗΘΗΚΑ ΠΟΥ ΣΗΚΩΘΗΚΑ ΜΕ ΛΑΜΠΟΝΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΙ ΑΝ ΕΒΡΙΣΚΑ ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΘΑ ΕΙΧΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ...

ΓΙ' ΑΥΤΟ, ΣΑΣ ΛΕΩ, ΑΣ ΚΟΙΤΑΞΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΜΕ ΛΙΓΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΣΥΜΠΟΝΟΙΑ
ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΟΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ...


Τ.Λειβαδίτης.....
2 3 στιχάκια που μου θύμισαν Zucco